Sabinian Derecki

W dniu 31 października 1848 roku, w swoim rodzinnym mieście, zdecydował się na wstąpienie do kapucynów (prowincji polskiej). Po roku, 31 października 1849, złożył tamże śluby zakonne. Następnie, 26 grudnia 1855 roku, przyjął święcenia kapłańskie w Warszawie.

W warszawskim klasztorze pełnił szereg istotnych funkcji, m.in. był wikarym w 1860 roku oraz lektorem teologii w latach 1860-1864. W okresie od 1855 do 1856 roku prowadził również kurs retoryki.

Podczas sprawowania rządów przez ostatniego gwardiana klasztoru, ojca Alberyka Gerbana, w latach 1862-1864, Derecki był jednym z kilku kapucynów, którzy zostali wyznaczeni do niesienia posługi duszpasterskiej więźniom Cytadeli. Jego zadaniem było m.in. dysponowanie na śmierć skazańców. W tej roli, 5 sierpnia 1864 roku, towarzyszył w drodze na stracenie Romualdowi Trauguttowi. Krzyż, który Traugutt trzymał w ostatnich chwilach życia, został po egzekucji przekazany innemu więźniowi, a ostatecznie trafił do wdowy po straconym.

W wielu dokumentach dotyczących tego wydarzenia, występuje błąd, w którym spowiednik Traugutta nazywany jest imieniem Serafin; kapucyn o tym imieniu nie istniał w tym okresie w prowincji polskiej.

W 1864 roku klasztor w Warszawie został poddany kasacie, co spowodowało, że ojciec Derecki przeniósł się do Łomży. Tam przez pewien czas pełnił funkcję gwardiana klasztoru. Jego wkład w Łomży obejmował m.in. remont kościoła i klasztoru, a także zdobył opinię opiekuna ubogich i świątobliwego zakonnika.

W Bibliotece Prowincji Warszawskiej ojców kapucynów w Nowym Mieście nad Pilicą znajdują się rękopiśmienne zapiski – cytaty, nekrologi, wiersze i inne – które przypisywane są Dereckiemu, chociaż nie ma pewności co do ich autorstwa.