Adam Jezior

---

Życiorys

Adam Jezior, niezwykle dynamiczna osobowość historyczna, rozpoczął swoją edukację, kończąc szkołę podstawową w 1914 roku. Po wybuchu I wojny światowej, w grudniu 1918 roku, zaciągnął się do Wojska Polskiego. Już w 1919 roku pełnił funkcję pisarza kompanii w Lublinie. Jego wojskowa kariera zyskała na znaczeniu w 1920 roku, kiedy brał udział w wojnie z Rosją Sowiecką, służąc w 176 pułku piechoty WP.

W czerwcu 1921 roku, po zakończeniu służby, stał się uczniem piekarza. W latach 1924-1926 ponownie wstąpił do wojska, służąc w 21 pułku ułanów nadwiślańskich w Równem, gdzie ukończył szkołę podoficerską i awansował na kaprala. Jego aktywność w żadnym wypadku nie ograniczała się tylko do wojskowej kariery. Od stycznia 1928 roku związał się z Związkiem Lewej Czołówki, a w marcu tego samego roku podjął pracę jako agitator w okręgu lubelskim przed wyborami parlamentarnymi, stając się etatowym instruktorem Zarządu Głównego ZLCh na powiaty piotrkowski, brzeziński oraz koniński. Z zaangażowaniem włączył się w szeregi PPS-Lewicy, gdzie pod koniec lat 20-tych pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Młodzieżowej w Lublinie oraz przewodniczącego lubelskiego Komitetu Bezrobotnych.

W 1929 roku Jezior dołączył do Komunistycznej Partii Polski (KPP), co doprowadziło do jego aresztowania 11 kwietnia 1930 roku. W lutym 1931 roku, po procesie, został skazany w Lublinie na 7 lat więzienia, jednak po apelacji jego kara została zmniejszona do 6 lat. W czasie odbywania kary we Wronkach był zaangażowany w administrację komuny więziennej. Z więzienia wyszedł 3 stycznia 1936 roku, a jego kariera zawodowa rozpoczęła się na nowo jako sekretarz Zarządu Związku Zawodowego Robotników Budowlanych w Lublinie.

Wkrótce stał się jednym z kluczowych organizatorów strajku murarzy i cieśli w Lublinie, co skończyło się jego aresztowaniem 30 marca 1936 roku, jednak po kilku tygodniach został zwolniony. Niestety, 26 czerwca 1936 roku po raz kolejny został ujęty i do 21 maja 1937 roku przebywał w Miejscu Odosobnienia w Berezie Kartuskiej. Po tym doświadczeniu pracował jako murarz w różnych firmach budowlanych.

W grudniu 1939 roku objął stanowisko dyrektora miejskich łaźni w Kowlu, a także aktywnie działał w Miejskiej Radzie Delegatów Robotniczych i Komitecie Miejskim MOPR. Po ataku Niemiec na ZSRR, został ewakuowany do Kijowa, a od lipca 1941 roku służył w Armii Czerwonej. Do maja 1942 roku pracował w batalionach budowlanych, gdzie brał udział w budowie bazy naftowej w Uljanowsku nad Wołgą, a następnie działał w kołchozie w Kazachstanie.

W sierpniu 1943 roku dołączył do armii Berlinga, obejmując funkcję zastępcy dowódcy baterii ds. polityczno-wychowawczych w 3 pułku artylerii lekkiej. Jego szlak bojowy z 1 Armią WP prowadził od Kowla do prawobrzeżnej Warszawy. Po zakończeniu działań wojennych osiadł w Lublinie, gdzie służył w Milicji Obywatelskiej, później pracując w Komendzie Głównej MO do sierpnia 1950 roku, gdzie piastował różne ważne stanowiska, w tym szefów oddziałów.

W lipcu 1947 roku został mianowany podpułkownikiem MO, a następnie, w lutym 1951 roku, powrócił do Wojska Polskiego, które w 1954 roku nadało mu stopień pułkownika. Adam Jezior piastował także stanowisko dyrektora Departamentu Wojskowego w Ministerstwie Budowy Miast i Osiedli oraz Ministerstwie Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego w latach 1953-1956. Od marca 1959 do września 1964 roku pracował w Głównym Zarządzie Politycznym WP, a po tym czasie przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Ostatecznie zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C31-4-20).

Ordery i odznaczenia

Adam Jezior, jako osoba o wybitnych osiągnięciach, został uhonorowany szeregiem odznaczeń, które podkreślają jego zasługi dla kraju. Wśród najważniejszych wyróżnień, które otrzymał, można wymienić:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 4 października 1946 roku.

---

Oceń: Adam Jezior

---